و این منم
این منم،دختری در آغاز فصلی نو از خودش و روزگارشو این منم
این منم،دختری در آغاز فصلی نو از خودش و روزگارشتسلیت!! به شما ی خیلی عزیز!
ماهیچ ترین حباب این دریاییم
افسانه ای از گذشته وفرداییم
چون سایه که هست ونیست از بود ونبود
پیداشده انچنان که ناپیداییم
عموقاصدک عزیزم
درگذشت پدرعزیزو گرامی تون رو تسلیت میگم لطفا ما رو در غم خودتون شریک بدونید
از خداوند براى شما صبر و براى ایشون آمرزش مى طلبم
زندگی شیرین است!!
به بهانه پست مورچگان جناب سامع !!
چندشب پیش فرصت کوتاهی گیر آوردم و مثل همیشه به دوستان سر زدم. خیلی عجله ایی برروی وبلاگ دیار قریب غریب هم کلیک کردم یه پست نسبتا طولانی بود که دلم نیومد عجله ایی خونده شود و موکول کردم به یه فرصت بهتر..
تا اینکه آخر شب دوباره از فرصت استفاده کردم و فقط این وبلاگ رو باز کردم و شروع کردم به خوندن برگی از زندگی جناب سامع ..
بعد از خوندن اینقدر دلم گرفته بود و منقلب بودم که گوشی رو برداشتم و زنگ زدم به یه دونه خواهر که میدونم شبها تا دیر وقت بیداره و براش ماجرارو تعریف کردم آدرس جناب سامع رو گرفت و با خوندن اونم حالی به حالی شد ولی خوش به حال اونکه میتونه احساساتش رو حداقل تو شعرهاش بیان کنه....
تقدیم به جانبازنخاعی عزیزجناب محمد مهدی سامع
توفصل نرگسیم و هوای لاله دارم
دلت رو آسمون کن که قصد ناله دارم
کجای راهتونین ملت انقلابی
که خونتون نبوده توهم سرابی
یه نسل سومی بود کنار نسل دوم
یه نسل اولی بود کنار نسل سوم
میون این همه نسل دنبال چی میگردیم؟
چرا همیشه اما دچار فصل سردیم؟
تازگیا گلوله از بغلم رد شده
میخوام بگم واسه چی حال دلم بد شده
... میخوام بگم یه مورچه گوشت تنش رو خورده!
گوشت تنش رو خورده اونی رو که نمرده!
نشسته اینجا ولی بیخبر از حالشیم
هفته و چهلمش رفت...منتظر سالشیم
با دستای نوازش هی اونو خاکش کردیم
خونی که تا همیشه به قلب پاکش کردیم
نشسته توی خونه اونی که شیرمون بود
جونش رو زود گذاشته وقتی که دیرمون بود
همیشه بین درَه یه پل باید بنا شه
برای جا نموندن یکی باید فدا شه
نهال سربلندی با خون کی قد کشید؟
بین نهال و خونا مگه میشه سد کشید؟
قصد گله نداشتم نوشته هاشو خوندم
سوخته دلم اگر که دلی رو هم سوزوندم
ترانه ای نوشتم مسکَن دردمه
اگرچه اون نوشته:تا همیشه سردمه
تایاد دارم همیشه بهمنا شادیمونه
از بچگی میگفتن دشمن ِعاصیمونه
تو مدرسه با کاغذ جشنای رنگی داشتیم
سرودا و ترانه ...جشن قشنگی داشتیم
از بقیه شنیدیم حتی اگه ندیدیم
زاده انقلابیم اگر چه دیر رسیدیم
بچه بودیم و جنگو خاطرمون نمونده!
جوونیمو ودشمنِ کافرمون نمونده!
گاهی سرک میکشیم به خاطرات جنگی
گاهی نگا میکنیم به کاغذای رنگی
یه وقتی برمیخوریم به حرفای نباید
یه وقتی داد میزنیم حرفایی رو که باید
همیشه تو کتابا جای سه نقطه خالیست
تو تقویما سه نقطه به معنی یه سالیست
رسانه ها و اغلب سه نقطه های جمعی
سه نقطه های چشمی سه نقطه های سمعی
همیشه این میونه حرف نگفته ای هست
تو حرفای نگفته همیشه نکته ای هست
برای روشن شدن خورشیدو قرض گرفتم
مخاطبای روشن شما رو فرض گرفتم
پی نوشت:
این شعر رو تو جشنواره فجر شرکت داده...
جناب سامع و عمو قاصدک عزیزم خوشحالم که نظرم نسبت به خیلی چیزها عوض شده و همه این ها رو از آشنایی با شماها دارم...
البته نه فقط من بلکه کل خانواده م