باران که می بارد تو می آیی!!

 چشم میدوزم به آسمان آفتابی دی‌ ماه ... لبخند میزنم و زمزمه میکنم :

                                                                                  باران که می‌بارد تو می‌آیی ...  

هوس عاشقانه میکنم ، هر بار که عاشق‌ات میشوم ...  خودت حساب کن میشود روزی چند بار ...

 چشم‌هات را که از پشت پنجره بیرون می‌آوری، دنیا بهار میشود و من شمعدانی‌هایِ قرمز ِ لبهام را می‌چینم لبِ پلک‌ات ... تو پلک میزنی و من دلم می‌ریزد ... تو پلک می‌زنی و ماشین‌های پشتِ سر بوق می‌زنند ... ماشین‌های پشتِ سر بوق می‌زنند و من ترس از تصادف را بهانه می‌کنم تا دست‌هات را محکم‌تر بگیرم ... بالای ِ قوزک ِ دستِ راستت که باشد، دی ماه تازه اول بهار است ... اول کوچ ... تا تو ... تا تویی که هر لحظه شبیه‌تر میشوی به آنی که باید ... 

پی نوشت:

نمیدونم چرا پست های این روزهام همش عاشقانه میشه...شاید برا خاطر اون روزمرگی که همه میگفتندوازش میترسیدم و انگاری اصلا تو زندگی ما رگه هاشم نیست...و روز به روززندگی برام تازه تر میشه..

مطلب بالابعضی قسمتهاش از خودم نبودااااا تلخیص داشت...اما بدجور وصف الحالی بود 

دلم میخاسست بنویسم تا سبک شم توروخدا اینجوری نشید هاا دیگه عاشقانه نمینویسم بار آخر بوددد