واین منم ..یک دختر معمولی .. یک زندگی معمولی..

 صبح امروز(وقت رفتن):صبح ۷ونیم مثل هر روزازخواب بلند شدم... کمی به دور و برم نگاه کردم و دلم می‌خواست حداقل نیم ساعت دیگر بخوابم ...هنوز ۳ ساعت و نیم نگذشته بود که خوابیده بودم...با زور بلند شدم موهایم را با چشم بسته بستم و دیدم مامان و بابا هنوز خواب هستندو خواهرم رفته! چای را آماده کردم... بعد مامان رو بیدار کردم تا باهم صبحانه بخوریم...بنده‌ی خدا تعجب کرده بود از این کارم...نمیدانم بی هوا دلم میخواست صبحانه امروز را با او بخورم بعد از صبحانه سریع حاضر شدم و زدم بیرون داشت دیر می شد ...احساس کردم تا رسیدن به ایستگاه اتوبوس راه خیلی کش آمده... 

غروب( وقت برگشتن) :داخل تاکسی بی رمق و بی تفاوت با صورتی خسته وته مانده ارایشی که از صبح بر روی صورتم مانده و البته شاید هم دیگر چیزی نمانده بود فقط به روبرویم نگاه میکردم و در واقع از توی شیشه‌ی روبرو خودم را نگاه میکردم ناگهان فلاش بکی زدم به تمام گذشته هایم ...به روزهای دانشگاه و خستگی ناپذیریم...به اینکه بعد از ۸ ساعت کلاس غروب چطوری و بدون خستگی و با همان صورت بشاش و لبخند بر لب همه جا با هم می‌رفتیم سه نفر بودیم و همه‌ی کارهای خوب و بد را با هم می‌کردیم.. خاطره هادارم از آن روزها که هنوز که هنوز است هم دلم می خواهد باز کلی همان حرفهای تکراری را تعریف کنیم  و بخندیم... بعد از چند لحظه نگاهم از توی شیشه برخورد کرد به زنی که درکنارم نشسته بود و دیدم جوری به من نگاه میکند که انگار خدای نکرده کار خیلی بدی انجام داده بودم خودم رو سریع نگاه کردم و دیدم آهان مقنعه م دارداز سرم می افتد و حالا نمی‌دانم به  مقنعه ام نگاه می کرد یا به موهایم ...یا شاید اصلا به من نگاه نمی‌کرد و شاید داشت خودش را توی شیشه روبرو می‌دید نگاهم خورد به حلقه‌ی توی دستش که خیلی رنگ و رو رفته بود... نگاهی به دست خودم انداختم به حلقه ایی که درخشش بر روی دستم ترو تازه بودنش را به رخ می کشید چقدر از اینکه روزی از رنگ و رو بیفتد دلم گرفت.. انگار خستگیم چند برابر شد.. 

  همان موقع ها بود که دوباره اس ام اسی که صبح برایم فرستاده بود را خواندم .. با اینکه چیزخاصی نبود.. اما نمیدانم چرا حس می کردم می توانم خستگیم را با خواندن چند باره آن بیرون کنم.شاید فقط حس بودنش برای ارامش و رفع تمام خستگی هایم کافی باشد.همین که بدانم هست... راننده ایستادمن کمی به دور و برم نگاه کردم تا ببینم کجاهستم؟؟ 

اینقدر غرق خیال شده بودم که از خانه هم گذشته بودم !اگر این حلقه ها نبودن زندگی اون زن و من الان چطوری بود؟؟!!!!!!!!!

پی نوشت: 

یک روز در جایی که یادم نمی آید ، از کسی که یادم نمی آید خواندم

"زن ها وقتی بخواهند زندگیشان را تغییر بدهند، از موهایشان شروع می کنند."

و باز هم یادم نمی آید جمله همین بود یا چیزی شبیه به این

فقط

نمیدانم چرا از چند هفته پیش احساس میکنم ، تغییر کرده ام!!!!!