یه روز با تو.. یه روز تنها

یک تاربود  

      امروز

        یک تار سفید دیگر بین موهایم نواختن گرفت

              ولی

        نمیدانم چرا کسی مدام در من فریاد می زند:

                                                                   جوانی ات

                                                                             مبارک!  

                                                                                 ۱۲دی ماه بود که این اتفاق افتاد

خداداره به من روی تاریخ چیزهایی نشون میده که شاید درست نتونم براتون توضیح بدم که چی میگم...یعنی شاید اگر وبلاگ قبلیم بود این تاریخ ها معنیشان واضح بود ولی حالا!...قلبم بار زیادی را تحمل میکند...یادمه یه روزی شاید یکی دوسال قبلتر بعد از یه حادثه به خدا داد زدم دیگه نمیخامت...دیگه نمیخام توی زندگیم باشی!...البته دو سه روز بعدش پشیمون شدم به غلط کردن افتادم ولی انگار خدا بهش برخورد گفت بچه بشین سرجات تا حالیت کنم کی ام...

همون تاریخهای قدیم یادمه امتحان درس آسیب روانی با دکترامان داشتیم...اسم واحدش یادم نیست...همین بود؟...محتواش این بود اسمش چیز دیگه یادم نیست...من سر امتحان بودم...یه بخشی ازدرس رو کاملایادم رفته بود...دکتر بالای سرم اومد دست گذاشت روی اون بخش...برگشتم با یه لبخند گفتم یادم نیست...با خودکاری که دستش بود زد به سرم...مجدد سعی کرد مرا وادار به نوشتن کند... خندیدم...خودکارش را برداشت روی برگه ام جواب را نوشت...تقریبا مردم از خنده...و بعد  از یک دور در کلاس اون سوال را از امتحان حذف کرد.....وقتی برگه را تحویلش دادم آروم خندید و گفت: خوبی؟ ...عادی نیستی... کلمه دیگری هم گفت که خودتون میدونید چی گفته خلاصه باز خندیدم بهش و از کلاس بیرون اومدم...وقتی اومد بیرون گفت چرامدتی هست که روی زمین نیستی...دلم لک زده یه بار دیگه بشینم حرفهاش . خدایا چقدر دلم برای اون روزها تنگ شده...

این روزها خیلی چیزهارا یادم میرود.. و  خیلی ذهنم درگیر شده ...بابا اصرار دارد توی نمیدانم کدام سایت بروم برایش چک کنم کارت بیمه تکمیلیش امایادم رفت و الان تازه فهمیدم چرا انقدر معصوم گاهی می آمد از در اتاقم رد میشد و گاهی به من خسته نباشید میگفت ...باید دیروز جواب تست هوشهارا تحویل میدادم امایادم رفت و آقای( ر) امروز غر میزد...یادم رفته بود که به مریم قول داده بودم حتما مشکلش را با استادم درمیان بگذارم اوهم چندروز است فقط معصومانه نگاه می کرد و من هر چه فکرمیکردم به خاطر نمیاوردم که چه قولی داده ام..

این یاد رفتنهای زمینی بسیار شبیه به یاد رفتنهای همان بخش از کتاب دکتر امان است... از جنس هم هستند...کلا خانوم( ش )هم تذکر داد و گفت که مثل گذشته نیستم و چند روز است که دارم رو هوا کار میکنم...برگرد زمین لطفا!...و کمی تهدید جانانه...!

امروز به این فکر کردم:  من از روز اول مگه زمینی بودم؟   

پی نوشت:  

۱.کجای قصه خوابیدی؟؟         که من در گریه بیدارم... !!! 

۲.مثلا سوژه پیدا نکرده بودم ببینید ترکوندم براتون فقط مونده قطرات شبنم ازپستم بباره

۳. این ترانه قدیمی را همیشه دوست داشتم...و جهت انبساطی شدن خاطر دوستان گذاشتمش اینجا هم خاطرش خوبه هم اینکه آرامش بخش البته ببخشیداگه از سلیقم خوشتون نیومد دیگه هم خواهش میکنم فقط به موسیقی گوش بدید سوالم نپرسید بعد از شنیدن ترانه به ادامه مطلب مراجعه فرمایید گفتم که پست رو ترکوندم

 لینک دانلود 

  

 ^{دستهایی که اینجا را مینویسد +}  

و ساعتی دگر نشستیم
به تو گفتم چه شب زیباییست
و تو گفتی یه شب رویاییست
گفتم ای کاش عقربه ها پایه شوند و در این شب کمی آهسته روند
گفتی ای کاش خورشید پایه شود و شب ما به پایان نبرد
گفتم امشب را خوب به خاطر بسپار
به آسمان چشم دوختی و گفتی ای ابر ببار
ابر باریدن گرفت
گفتم امشب را خوب به خاطر بسپار
به اطراف نگاهی انداختی و  
گفتم میترسم از اینجا کنیم فرار
برخاستیم دستانم راگرفتی وگفتی
امشب را به خاطر بسپار
به چشمانم خیره شدی و گفتی
دوستم بدار
اما..... شاید

داری....!!!

 

به یاد داری؟