وای که چقدر قشنگ بود!!

خوشا با تو بودن ز عشقت سرودن  

  دگر از هوایت سفر نکنم  

 

درخت انگور حیاط خانه ما که بعد از یک پاییز برگ ریز و زمستون خشک در آستانه شکوفایی است 

 

اولین جوانه ها... 

 

و بهار نارنج های خونه مامان بزرگم   

( واقعا بدون عطرشون بی معنی هستن کاش میشد یه جوری عطرشم میذاشتم)   

۱.سیزده روز تعطیلی هم گذشت.. مثل اینکه همین دیروز بود پست عیدانه مون رو گذاشتیم.. چقدر همه جا شور داشت.. 

۲.همیشه بعد از تعطیلی شروع مجدد خیلی خیلی برام سخته...حتی گذاشتن این پست هم بعد از سیزده روز برام سخت بود 

۳. اینجا رو خیلی دوست دارم... چون دوستای خیلی خوبی دارم که حتی برای شروع مجدد هم وجودشون انگیزه هست

۴.من که امسال خیلی بهم خوش گذشت.. امیدوارم به دوستای عزیزمم خوش گذشته باشه.. 

من مثل آجی فاطمه سفرنامه نویسی بلد نیستم ترجیحا چند تا عکس گویا میذارم در ادامه مطلب ببخشید عکسها کیفیتشون خیلی پایین و وضوحیتشون فقط به درد گذاشتن در وبلاگ میخوره   

   عکس هنری من در بندر گناوه (من به این چاقی نیستم ها بادهای سوزناک میومد مجبورشدم پالتو بپوشم) 

امیر به تقلید از من

 

اینو خودم نوشتم ها سوتفاهم نشه امیر ازاین ذوق ها نداره 

 میخاستم اسم تک تک دوستای نتیم رو بنویسم که همیشه تو خاطرم هستند

عمو قاصدک -آجی فاطمه- شاپری-خانوم معلمی- محیا(ته تغار) - پرستوجون 

(سیماجون- علی آقا-داداش رضاومهساجان)

اما چون عکس گیرنده واسه تک تک عکسها ازم توضیح میخاست و خودم یه دوربین درست و حسابی نداشتم منصرف شدم حالا شماعکس بالا رو دیدید وسط اون قلبک هر کی اسم خودش رو به جا سمانه فرض کنه که  من اون لحظه از جلو چشمم گذشته 

 

دو قدم‌ مانده‌ زگرمازدگی‌ تا دریا
وعده‌ دارد تن‌ گرمازده‌ام‌ با دریا

تا که‌ با صخره‌ و سنگ‌ و صدف‌ آمیخته‌ است‌
می‌شناسد دل‌ طوفانی‌ ما را دریا

شرمگین‌ می‌شود این‌ بار ز دریا بودن‌
وسعتم‌ را چو نشیند به‌ تماشا دریا

آسمان! گوش‌ کن‌ آمادهِ‌ آبی‌ شدنم‌
تو در این‌ حادثه‌ مشتاق‌تری‌ یا دریا؟

چشم‌ تو آبی‌ و من‌ آبی‌ و شعرم‌ آبی‌
نسبتی‌ داشته‌ یکرنگی‌ ما با دریا

هر چه‌ دزدید از آن‌ قافله‌ دیروز، کویر
می‌سپارد به‌ من‌ گمشده‌ فردا دریا

یک‌ قدم‌ تاب‌ بیاور دل‌ صحرایی‌ من‌
دو قدم‌ مانده‌ ز گرمازدگی‌ تا دریا